20180619

Everyday (t)issues


Gastanalyse Arie van der Wulp
Hoi Tefke, je boodschappenfoto's vind ik altijd erg leuk. En vandaag, tijdens onze vakantie in Engeland moest ik opeens een je denken toen ik dit briefje vond bij een supermarkt...



Een analyse? Pfff....tja..... In ieder geval moet het een kattenliefhebber zijn. Misschien ook wel iemand die veel verdriet heeft gezien de everyday tissues. Thee heeft ze (?) nog genoeg op voorraad, maar de melk en de kaakjes zijn bijna op. Maar waarom 3 bananen en geen 2 of 4? En het is een persoon waarvan de glazen niet meer glimmend de vaatwasser uitkomen. Want zonder zout krijgen de glazen een doffe uitstraling in de vaatwasser. Maar gelukkig heeft hij (?) Ondanks het vele verdriet wel trek in een lekkere apple/cherry pie! Volgens mij is het ook iemand die meerdere keren in de week boodschappen haalt, gezien het korte briefje. Misschien is hij of zij vaak te vinden bij het vak voor de single maaltijden in de hoop daar iemand te treffen. Maar gezien de tissues heeft het nog niet zo mogen zijn...

Ps. Nu begrijp ik pas hoe leuk het is om boodschappenbriefjes van anderen te lezen!! Bedankt!!!

20180529

Briefje van mw. "Ton" Jacobs

Briefjesverhaal van Frits Jacobs
Bij het opruimen vond ik het boodschappenbriefje dat mijn moeder zo’n 55 jaar geleden heeft geschreven. Ze heette Antonetta Wilhelmina Johanna van Doorn, roepnaam Ton, geboren 24 mei 1918, overleden 3 maart 2008. Ze gebruikte de achternaam van mijn vader, dus stelde zich voor, en nam de telefoon op met “mw. Jacobs”.


Opvallend aan het briefje is dat nergens een aantal of gewicht bij aangegeven staat, behalve bij de chocoladerepen, en met ‘een rol pepermunt’ zal vast eentje bedoeld zijn. Voor een goed begrip spelen de hoeveelheden een belangrijke rol. Het gezin bestond uit vader, moeder en vijf kinderen. Een rolletje pepermunt deelden we dus met zijn zevenen. Wekelijks haalden wel een paar rolletjes zoute drop bij ‘sigarenboer’ Hopman, om de hoek. Palmolivezeep is een stuk zeep, geen idee of ze nog te koop zijn. Zeep in een fles bestond toen nog niet. Voor mij is, als kind van toen, onduidelijk wat ze bedoelde met ‘worstjes’. Ik kan me niet herinneren die ooit gehad te hebben. Helemaal duister zijn de ‘korstjes’. Geen idee wat dat zouden zijn, bij de gemiddelde supermarkt kun je ze waarschijnlijk niet meer krijgen. We gaven de overgebleven korsten van brood en kaas aan de vogeltjes. Die zal ze hier niet bedoeld hebben.

Antonetta Wilhelmina Johanna van Doorn in 1965 en 2003

‘Custard’ zie ik ook niet meer in de winkel, maar daar maakte ze pudding van. Melk koken, custard erdoor roeren, klaar is Kees. Er kwam wel steeds een dik vel op, waar niet iedereen enthousiast over was. ‘Peperkoek’ heet al lang ontbijtkoek, waarom dat toen zo heette is een goede vraag, met peper had het niets van doen. Mogelijk was het afgeleid van pepernoten waar hetzelfde bij speelt, namelijk geen peper. De volvette kaas zou oud, jong of belegen kunnen zijn. Oude kaas was in elk geval standaard in huis, die zal vast volvet geweest zijn. De bessensap was bedoeld voor over de griesmeelpudding. Selderijzout is een mengsel van selderijzaad en zout. Erg bekend is dit evenmin en moeilijk verkrijgbaar. Waar ze het voor gebruikte is onbekend. Tomatenpuree spreekt voor zich en lijkt iets te maken te hebben met de bestelde macaroni. Dat was niet het geval. Mijn moeder heeft lang gedacht dat macaroni een soort groente was, we kregen dat te eten samen met aardappels en een eitje of uitgebakken spek. Dat ging dus ook.


Op de rechterhelft (de achterkant van het lijstje) staat Vendelbosch. Dat was de kruidenier van de Acaciastraat in Nijmegen. De vrouw van Vendelbosch heette Wopkje. Daar hadden we als kinderen wel lol van: “Wie noemt iemand nu Wopkje?” We kenden niemand anders die zo heette, en we vonden het dus een rare naam. Hoe hij zelf heette weet ik niet meer. Mijn moeder woonde bij Vendelbosch in de buurt en heeft bij hem in de winkel gewerkt. Ze kenden elkaar goed, dus kennelijk was meer uitleg bij het lijstje niet nodig. Vendelbosch kwam wekelijks op zijn bromfiets, met een houten kist op het voorspatbord, de boodschappen thuis brengen. Wij vonden dat leuk, vooral in de tijd dat hij speldjes meebracht, later werden dat sleutelhangers, die wij spaarden. Als hij levertraan mee had genomen vonden we dat minder leuk. Zo rond 1965 ging hij met pensioen, net als zijn buurman, warme bakker Kötterman, die het brood aan huis bracht. Sindsdien moesten we zelf zorgen voor onze boodschappen. Raadselachtig is p.f., het enige wat ik hier bij kon bedenken is dat Vendelbosch de bestelling “per fiets” zou moeten komen brengen. Gelukkig kun je nu door alle supermarkten je boodschappen thuis laten brengen. Vendelbosch was zijn tijd dus ver vooruit, zij het dat ze tegenwoordig niet meer op (brom)fiets komen.

20180321

Bundel boodschappenbriefjes

Mijn verzameling boodschappenbriefjes bestaat uit een grote doos met daarin stapels losse papiertjes. Dat het ook anders kan, bewijst Elisabeth Peterse. Sinds een paar jaar houdt zij een boodschappenboekje bij:




Ze schrijft erover:

“We zijn nogal gestructureerd met onze boodschappen: ik bedenk twee keer per week wat we moeten eten: op zaterdag en op woensdag. Op die dagen doen we ook de boodschappen. Rechts staat het menu met daaronder de boodschappen die we kopen bij een grote super. Links alle overige boodschappen die we doen bij de drogist, de bakker en de slager etc. Soms noteer ik achteraf wat we hebben uitgegeven.”


"Deze pagina’s zijn wel leuk omdat de kosten erbij staan. Overigens kopen we altijd meer dan op het boekje staat want koffie bijvoorbeeld en melk staan er niet bij omdat dat standaard is. Daar heb je geen lijstje voor nodig. En bij de slager ontbreken de vleeswaren. Die bestel ik ter plekke. Zie je frikandel pan? Dat is het recept van Yvette van Boven. Er is nog meer dan de helft over dus dat eten we later in de week. Opgewarmd in de koekenpan."




“Helemaal voorin doe ik de uitgeknipte artikeltjes over de beste wijn. Niet dat wij dagelijks wijn drinken maar je kunt maar beter een goede wijn in huis hebben voor gasten.”



“Het formaat en de uitvoering van de boekjes luisteren nauw. Ze moeten een bepaalde grootte hebben en een ringband zodat ik de bladzijden makkelijk kan omslaan. Ik koop ze altijd bij de Hema. Die heeft geweldige stationery en dan heb ik weer een excuus om daar te neuzen. Het leeslint bind ik er zelf aan.”



“Ik ben gehecht aan die boekjes en daarom gooi ik ze niet weg als ze vol zijn.”

Jammer dat ik dit fraaie boekje niet kan toevoegen aan mijn verzameling, maar ik snap het wel. Het zijn een soort dagboekjes!

20180129

Van onze keurslager in Soest

Briefjesverhaal
2 januari

Geachte mevrouw van Dijk,

Dit briefje vond ik vorige week op straat. 'k Vond hem wel grappig, zo van onze keurslager in Soest.

Met een vriendelijke groet,

Hugo de Vries
Soest



Tefke:
Hartelijk dank voor het delen van het boodschappenbriefje.

Een fraai exemplaar. Is er nog meer over te vertellen?
Ik zou het graag delen (met bronvermelding).

Hoor graag!


6 januari

Hallo Tefke,

Leuk om een reactie te krijgen. Dan is-ie in ieder geval door de eerste selectie gekomen...

Tja, zo heel veel is er niet over te vertellen. Ik heb hem rond de kerstdagen gevonden, waarschijnlijk op de parkeerplaats bij AH bij de Burg. Grothestraat hier in Soest. De keurslager zit in een ander winkelcentrum, nl. in Soest Zuid.

Ik nam hem mee omdat hij zo goed leesbaar was en ik de slager ken, maar ook omdat ik direct aan jouw rubriek in het Volkskrant magazine dacht.

Het handschrift vind ik mooi en duidelijk, hoewel er wel geaarzeld lijkt te zijn over de juiste schrijfwijze van 'batterij'. En de combinatie van batterij en verlengsnoer is bepaald intrigerend!

Daarbij blijf ik me afvragen of dit nu geschreven is door de keurslager zelf (of een medewerker) of door iemand die een blocnootje heeft meegenomen.

Je ziet hoeveel vragen zo'n velletje papier kan opleveren!


Tefke:
Wil je niet aan de slager vragen of hij het handschrift herkent, aangezien je hem kent? 


9 januari

Ik probeer deze week even bij hem langs te gaan. Ik houd je op de hoogte.

Groet, Hugo


Tefke:
Leuk, dan wacht ik dat even af. Wel leuk om dat mee te nemen.

Succes!


29 januari

Tja, en dan zit het toch weer iets anders.

Ik vertelde mijn vrouw dat ik even naar de slager ging om iets te vragen over dit briefje. Blijkt zij ook een notitieblokje van dezelfde slager te hebben (en af en toe te gebruiken). Wij kregen hem een tijdje terug toen we een vleespakket voor een feestje bestelden.

Het is dus weinig zinvol om naar de slager te gaan met de vraag of hij het handschrift herkent. Hij is kennelijk nogal gul met dit soort notitieblokjes.

Afijn, ik hoop dat je er toch wat aan hebt.

Met een vriendelijke groet,
Hugo de Vries


Tefke:
Hihi. Maar het briefje is dus niet van je vrouw? :)
Met deze info kan ik er ook wel wat van maken hoor, geen probleem.

Bedankt voor je bericht.


[Omdat sommige mailwisselingen lezen als een dagboek, dit verhaal in chronologische mailvolgorde]

20180116

Omfietsboodschappen

Gastanalyse van Paul Frankvoort
Ik vond dit briefje op woensdag 10 januari 2018 in Albert Heijn, Rio de Janeirostraat in Almere Buiten. Het lag in de 35% bak. Deze persoon is uit op koopjes! Zou die alle folders in de bus krijgen? Het viel me meteen op dat er precies per winkel stond wat er gekocht moest worden.

Lokdoosjes in de winter is wel bijzonder, omdat de mieren volgens mij nu wel in ‘winterslaap’ zijn.
Op woensdag is er in Almere Buiten geen markt, wel in het Centrum (ongeveer 5 km verderop).
Eerst vraagt deze persoon zich af of de Kaki's bij AH betaalbaar zijn en besluit vervolgens ze op de markt te gaan kopen, als ze goedkoper zijn dan 2 x 79 c. De markt is de volgende dag op donderdag naast de AH. Ai,  briefje kwijt… wat was het ook weer?

Alle winkels op de lijst liggen op korte loopafstand van elkaar, behalve de Plus en de Deen. Dat is toch wel 7 á 8 minuten fietsen. Woont deze schrijver daar in de buurt? Maar de Deen ligt weer in een andere wijk dan de Plus, ook zo’n 8 minuten fietsen. Je kunt wel een mooi driehoekje maken voor snijbonen met kipkebap.