Briefje #260: Gekraakt

Moet je doen, had een vriendin gezegd. Zij gaat heel vaak naar de chiropractor en het helpt haar zooooo goed. Dus nu ligt ze hier op haar buik op de behandeltafel. De man leek zo vriendelijk tijdens het gesprek, maar nu ontpopt hij zich als een ware beul. Klapt haar benen dubbel op een manier die ze niet voor mogelijk had gehouden en duwt op haar rug op plekken die een soort kettingreactie lijken te veroorzaken in haar zenuwbanen. Ondertussen praat hij maar door. Hij is net begonnen met een opleiding diëtiek omdat hij ervan overtuigd is dat alle lichamelijke ongemakken met elkaar te maken hebben. 'Dropjes schijnen een helende werking te hebben, wist je dat? Natuurlijk zijn groenten altijd goed, vooral brocolli. En twee glazen wijn op een dag drinken is ook prima. Maar wat je echt eens zou moeten proberen: huishoudpapier in huis halen, jezelf insmeren met blueband, papier eromheen en zo een half uur gaan liggen. Je huid is nog nooit zachter geweest!' In de tram naar huis maakt ze een boodschappenbriefje. Wat je eigenlijk moest hebben, weet ze niet meer. In haar hoofd hoort ze alleen maar de woorden van de beul.

Briefje #259: Zuur

Aardappelen. Sherry 6. ZES!? Ik dacht dat vier al veel was, maar deze vrouw overtreft alles! Tjongejonge. Elke dag een fles, behalve op zondag? Poeh, dat je dan nog een normaal leven kunt lijden (bewust mijn een -ij, ja). Of in ieder geval net doen alsof. Het zal wel zo'n klein bozig vrouwtje zijn geworden, dagelijks mopperend op de buurt, Haagse politici en Europa. Altijd samengetrokken smalle lippen en donkere kringen rond de ogen, waardoor de ouderdomsrimpeltjes extra goed zichtbaar zijn. Allemaal onderhuidse woede. Gebogen gaat ze door het leven, ze heeft het niet makkelijk. Maar goed, dat is geen excuus om dan maar een zuur oud besje te worden, of een zuurpruim. Je MOET geen zure zult eten. En brood-jes kaas. Maar dat ziet deze vrouw niet meer. Is ze nog te redden?

Briefje #258: Adequatsize

Een plakbriefje achterop een kledingkaartje. Het zegt allemaal wat over deze boodschapper. Kledingsmaak, soort werk (iets bij ING?) en natuurlijk eetvoorkeur. Ik vermoed dat deze persoon nog even de ingrediënten moest halen voor een basilicum-dilleroomsaus. Allemaal heel adequatsize opgeschreven: 2,5 dl room, 125 gr... wat staat daar? Nou ja, waarschijnlijk doet de boodschapper iets cijfermatigs bij de bank, schrijven is dan ook minder belangrijk.

Briefje #257: Monchouhart

Mijn hart ging sneller kloppen bij het lezen van dit briefje. Bastognes. 2 blikken Hak vlaaifruitkersen. Zou het? Zou deze boodschapper echt de beste monchoutaart ever maken, volgens het recept van mijn oma? Roomboter. 2x slagroom 250 gr. Mijn hart maakt een sprongetje. Jaaaa! 3x monchou! 1 pak suiker. Taartvorm. Tomatensoep. Tomatensoep? Nou ja. Die monchoutaart komt er! En nog een grote ook. Een boodschapper naar mijn hart. Hoera!

Briefje #256: Fruitvliegjes

Twee stuks fruit op een dag, dat is het officiële advies. Deze boodschapper houdt van overdrijven en neemt er altijd drie. Dat betekent dat ze veel fruit in huis heeft. Oppassen geblazen dus voor fruitvliegjes (ook wel bekend als bananenvlieg)! Voordat je het weet moet je in de weer met allerlei conventionele of experimentele methoden om van die beestjes af te komen. Gelukkig houdt ze de keuken goed schoon: de afwas is altijd weggewerkt en ze heeft altijd voldoende afwasmiddel in huis. Maar ook hier overdrijft ze weer: vaatwasmiddeltabletten. Alleen 'vaatwasmiddel' of 'vaatwastabletten' lijkt me voldoende. Soms is een beetje overdrijven nodig om je punt te maken, maar dat hoeft niet meer hoor: we snappen je wel.

Briefje #255: Kleinkinderen

De kleinkinderen komen op bezoek. Dat gebeurt niet zo vaak, dus oma heeft overal rode vlekken van de stress. Opa zit aan de keukentafel om de boodschappen op te schrijven. 'Ouwe, wat zullen we eens voor ze maken? Aardappels? Dan heb ik een schiller nodig. O nee wacht, die heb ik nog.' Opa draait zijn ogen naar het plafond en zucht. 'Kunnen ze al goed kauwen? Laat ik de piepers voor de zekerheid maar pureren. Dan moet ik zo'n puree maker hebben.' Voor de boswandeling wat flesjes water en bananen. Als toetje krijgen ze kleine magnums en bij het eten cola.' Ze gaat van de hak op de tak. Opa is er aan gewend, hij kent zijn vrouw langer dan vandaag. Bovendien kent zij de looproute in de winkel. Hij doet nu de boodschappen zodat zij het huis op orde kan maken. 'Nemen wij lekker Bulgaarse yoghurt, dat vind jij ook zo lekker. 1 paprika. Een lege doos voor het oud papier. Of komen ze pas over twee weken? Ik word ook zo vergeetachtig. Goed, wij drinken Hero rode vruchten. Moeten die kleintjes eigenlijk melk bij het ontbijt? Doe maar een halve volle melk en magere yoghurt. Poeh poeh, zoveel. Ik heb er keelpijn van gekregen.' De man loopt braaf naar de supermarkt. Hebben ze net de hele indeling veranderd! Pas een uur later loopt hij weer naar buiten, verfrommelt het briefje en gooit het op straat. Gefrustreerd en baldadig, dat is hij eigenlijk nooit. Leuk, de kleinkinderen komen.

Briefje #254: Eten en drinken

Tja, wat schrijf je op een boodschappenbriefje? Eten en drinken. Deze boodschapper heeft de essentie goed te pakken. Vinder Ellen Veldhuis heeft er echter slapeloze nachten van. Ze schrijft:

'Ikzelf vind er álles interessant aan. Sowieso de rare letters. Gedetailleerd op onbelangrijke plekken, een beetje schools, een beetje slordig, enzovoort. Maar de inhoud, daar kan ik echt van wakker liggen. In mijn fantasie zie ik iemand die na jaren van malaise weer op zichzelf woont, en weer voor het eerst onbegeleid boodschappen mag doen. En bedenkt dat het handig is je boodschapwensen in categorieën in te delen. Maar weer zó niet gewend is aan boodschappen doen, dan verdere uitwerking achterwege is gebleven.'

Daar heb ik niets meer aan toe te voegen. Ik vind het een zorgwekkend briefje...

Briefje #253: Spraakwaterval

Eentekstzonderspatiesleestnietfijn. Spaties zijn niet voor niets uitgevonden. Het maakt duidelijk wanneer het ene woord eindigt en het andere begint. Het maakt geschreven teksten helder en geeft een spreker lucht. Deze boodschapper heeft echter geen enkele behoefte aan adempauzes. Hij ratelt maar, plakt alle woorden aan elkaar. Het hele briefje - en het is al niet zo groot - raakt vol met zijn woorden: hij laat geen ruimte aan anderen. Punten zet hij gelukkig wel, anders zou hij toch buiten adem raken! Rustig, makker. Vergeet niet: haastige spoed is zelden goed.

Briefje #252: Glassex

Ikea-stelletje. Typisch. Hij houdt van katten en zorgt ook goed voor ze. Twee hebben ze er, meteen in huis gehaald toen ze gingen samenwonen. Zij vindt het wel leuk, maar heeft minder met de viervoeters. Waar hij denkt 6 blikken kattenvoer nodig te hebben, schat zij in dat 4 wel voldoende is. Die beesten moeten immers ook nog kattegrind hebben. Bovendien wil zij olijfolie, niet zomaar olie. En ze willen ook nog de zakjes van ikea, whatever that may be. Goed, schrapt zij een fles limonade, heeft hij geld voor knoflookpoeder en hebben ze vanavond toch nog goede glassex. Nog wel...

Briefje #251: Drie keer niks

Kaas voor blokjes en hapjes. Nee, da's niks. Varkenshaas en 3x iets anders (vis?). Nee, ook niks. Slagroomijs, maar dan wel light, dat compenseert met de cornetto's. Drie keer niks, dit briefje.

Briefje #250: Chineesje

Zondagavond: met het bord op schoot naar Studio Sport kijken. Standaard. Dit gezin haalt meestal wat, vaak een Chineesje. Vader haalt, moeder inventariseert: 'Jongens: nasi of bami?' Gelukkig iedereen wil nasi, hebben we daar deze keer geen ruzie over. Oudste zoon wil kip met cashewnoten, hoe heet dat ook alweer? Jongste zoon wil loempia's, 2x. Volgens vader krijg je daar dan foeyonghai bij van het huis. Welnee, zegt zoon 1, dat is niet waar. Bami krijg je erbij. Maar ja, dat wil niemand hebben. Mihoen, daar hebben ze wel zin in. Goed, doen we daar een portie van. 'Maar ik wil nog steeds foeyonghai', mekkert vader. Goed pa, krijg jij foeyonghang. Zucht, iedere weer een bevalling, een Chineesje halen...

Briefje #249: Koffie!

Leven met reumatoïde artritis is geen pretje. Bij deze auto-immuunziekte kan het natuurlijke afweersysteem van de mens zich tegen het eigen lichaam keren. Deze boodschapper heeft al van alles geprobeerd, waaronder Cimzia spuiten, maar merkt na jarenlang kwakkelen dat maar één ding echt werkt: koffie!! Met veel suiker voor de smaak. Zo gek is dat nog niet, ook bij andere ziekten is een dagelijks bakje troost niet slecht.*

* Disclaimer: In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Aan deze analyse kunnen geen rechten worden ontleend.

Briefje #248: Korfbalmeisje

Geschreven op een proefwerkblaadje, met fineliner in een keurig handschrift. Mosterd moet grof zijn, ui bos, tomaten cherry en ijs vanille. Bier mag allerlei, en salade gemengd. Hmm. Dit moet het briefje zijn van een vwo-korfbalmeisje. Zo keurig en netjes, maar ondertussen wil ze flink aan het bier en gemengd douchen in de jongenskleedkamer. Jaja, leer mij hun soort kennen.

Briefje #247: Garantie-gedoe

Sommige mensen hebben altijd pech. Of, zoals Mwah schreef: 'Die wet van Murphy hadden ze nooit moeten aannemen'. Terwijl deze boodschapper probeert over te stappen van banaan naar muslirepen, ontdekt ze plots schimmel op de vloer. Spontaan knoeit ze op haar blouse. 'Het is een nieuwbouwhuis! Maar snel van die korrels tegen de schimmel in huis halen. Hè bah, die schimmelvloer betekent weer een hoop rompslomp en garantie-gedoe regelen. O ja, en ik moest van mijn vader ook extra geheugen aanvragen. Zo heet dat toch? Ik vergeet dat telkens. Hmm, ik vraag het wel even na bij een vriendin, die weet dat wel. Anita mailen.'

Briefje #246: Sherryhuisvrouw

Mijn hemel. 4 Shery?! Ik neem dat hier sherry wordt bedoeld, de Spaanse versterkte wijn, en dan is vier flessen wel heel veel. Ik dacht dat het iets was van depressieve huisvrouwen in de jaren tachtig om de dag te beginnen met een sherry aan de keukentafel. Blijkbaar bestaan ze nog steeds. Want ook deze vrouw lijkt een normaal leven te leiden. Ze eet fruit, brood, kaas, beschuit, ijs en ze gebruikt tussuis. Van groenten moet ze echter niets hebben, die maakt ze alleen maar klaar voor haar man Jan. Opgelet. Deze vrouw is onderdeel van het Nederlands cultureel erfgoed. We moeten haar koesteren.

Briefje #245: Rolverdeling

Je ziet het vaak in een huishouden, een strikte rolverdeling. Het slijt er in na jaren van samenzijn. Op dit briefje is het wel heel zwart-wit: de een gaat over ijs (van allerlei soorten magnums tot raket en schatkistjes), de ander mag de vieze klusjes opknappen (wc eend, bleek, handzeep en vuilniszakken). Tussen de twee is een keiharde scheiding ontstaan: de een schrijft op de ene kant van het blaadje, de ander op de andere kant. Deze relatie is op meer vlakken scheef gegroeid. De hoeveelheid ijs staat absoluut niet in verhouding tot de overige boodschappen. Begeven ze zich op glad ijs? Of hebben ze geleerd te overleven op ijs? Dat laatste zou een hoop goed maken.

Briefje #244: Baby Alicia

Wederom EINE DEUTSCHE EINKAUFSLISTE! Eerst maar de vertaling van het briefje, voor de non-Germanisten onder ons (een beetje van mezelf, een beetje van Google Translate):

Zahnbürsten - Tandenborstels
Wasser (Alicia) - Water (Alicia)
Waschmittel - Wasmiddel
Weichspüler - Wasverzachter
Bebe-creme Alicia - Babycrème Alicia
Maggi-Fix - Maggi Fix (?, Google Translate oppert Italiaans)
Putenfleisch - Kalkoenvlees
Kartoffeln - Aardappelen
Erdbeeren - Aardbeien
Tortenboden - Taartbodem
Wurst - Worst
Salat - Salade
Dressing - Dressing
Chicken Nuggets - Chicken Nuggets (slechts een nuanceverschil in uitspraak)
Cocktailwürstchen - Cocktailworstjes
Apfelmus - Appelmoes
Kartoffelecken - Aardappelpartjes (Google Translate kwam met aardappelwiggen?)

Goed, ik weet nu weer dat Alt-129 de toetsencode is voor ü. Woorden die ik niet direct kende, zijn het fraaie weichspüler, putenfleisch en kartoffelecken. Verder is het eigenlijk een vrij normaal lijstje. Het zijn net mensen, die Duitsers. Al staan er wel producten op die passen in het gemiddelde beeld dat wij van Duitsers hebben: aardappelen, worst, appelmoes. Wat mij ook opvalt, is dat er verrassend weinig opstaat voor baby Alicia: slechts water en babycrème. Het kind zal toch iets meer nodig hebben. Of is dat de gedegen Duitse opvoeding?

Oké, genoeg over de Duitsers.

Briefje #243: Brintaman

Ik kan het niet helpen, bij dit briefje blijf ik steken bij de eerste boodschap: brinta. 'Het gezonde ontbijt voor iedereen die wel wat energie kan gebruiken.' En dat beeld, van die man die (mijns inziens) veel te vroeg opstaat om zoiets zinloos te gaan doen als hardlopen, laat me niet los. Dat is deze boodschapper. Prestatiegericht. Gedisciplineerd. Een beetje hard voor zichzelf misschien. En jong, dus hij wil wat. Ik vraag me toch af: waarom brinta? Heeft hij niet genoeg energie van zichzelf?

Briefje #242: Cake

Je hebt dat soms: zin in cake. Zo'n zompig plakje cake. Ook al is geen begrafenis of bejaardenfeestje. Nee, je hebt gewoon zin in cake. Zelfgemaakte cake is een echte opkikker. Je wilt nu niet van die kleffe cheesedippers, dat doen we morgen wel weer. Ook geen dexstro, dat is voor onderweg. Cake wil je. En niet als toetje ofso, dat moet iets van cocolade zijn. Cake. Maar hoe maak je dat ook alweer? O ja. Cakemeel, dat heb je nodig. En uhm... ingrediënten voor cake.

Lichtend voorbeeld voor ons allemaal, deze boodschapper.

Briefje #241: Hoge nood

Amaretto, rode bieten, eieren, zalm (diepvries), mayonaise, melk 1/2 l, port. Alles goed? Ja toppie! Maar dan moet je ineens naar de wc. Closet, noemen sommige mensen dat netjes. Maar manieren, daar heb jij nu geen tijd meer voor. Je moet naar de wc. En wel NU, bijt je je nietsvermoedende vriend toe. Je rent, benen samengeknepen. Je snelt het toilet binnen. Net op tijd. Zweet op je voorhoofd. Het moeten die eieren zijn geweest. Of toch de drank. Nou ja, het gaat wel weer. Even wat closetpapier pakken.

En het is zo vervelend als dat dan op is...

Briefje #240: Zwanger

Mama is zwanger. Ze vergeet de hele tijd van alles. Moeten we weer naar de supermarkt voor een paar boodschappen. En ze koopt altijd meer dan ze van plan was. Dat weet ze nu ook wel en daarom schrijft ze snoep/chips/koek thuis al op haar briefje. Mijn briefje eigenlijk, want ik was net een naam aan het bedenken voor mijn babyzusje. Het wordt een meisje, dat weet ik zeker. En we noemen haar Katelien. Of Vanesa.

Briefje #239: Suiker

Ik weet niet waarom, maar bij het zien van dit briefje denk ik aan iemand met een vorm van ADHD. In het handschrift zie ik een hoop ingehouden spanning. Spanning die er toch een keer uit moet. Een jongen die alles uit het leven wil halen, living on the edge. Hij wil stagediven, bungeejumpen, parachutespringen en een keer een verreiker huren. Lijkt hem super vet cool. Hij doet me denken aan de jongen die ik ooit een keer heb horen zeggen dat hij bij het leger wilde omdat hij zo graag wilde schieten. BAM BAM BAM. Niet te veel suiker geven aan zo'n jongen, denk ik dan. En al helemaal geen dextro.

Briefje #238: Noviteiten

Wanneer zijn we toch begonnen met ijskoude thee drinken? Kaas smeren? En fruit knijpen? Overbodige noviteiten en hedendaagse futiliteiten, bromt de opa van deze moderne meid. Zijn achterkleinzoon krijgt ook al van die typische peuterhapjes als Danoontje en een rijstwafel. Tsssj. Vroeger moest hij gewoon rijstepap eten, met melkvel. Verwende jeugd van tegenwoordig. En weet je hoe het jong heet?! Keano. Dat is Hawaiaans voor 'koele bergbries', schijnt. Tjongejongejonge, waar moet het toch heen met deze wereld?!

Briefje #237: Bread en wijn

Tja. Wat te denken van deze boodschapper... Is het een Engelsman die Nederlands wil leren? Of is het een Nederlander die probeert Engels te schrijven? Ik gok het laatste omdat het briefje begint met egg en bread, dan opeens overgaat op wortje en salade om vervolgens weer terug te keren naar something to eat on bread (vermoed ik). Verwarring alom. En het gaat helemaal fout bij het woord chips. Hebben we het hier over Engelse friet of over Nederlandse chips? Nou goed, daarna gaat het allemaal weer in het Engels, tot de laatste boodschap: wijn. Werkelijk waar, het steenkolenengels van de gemiddelde Nederlander is er niets bij.

Briefje #236: Zeepjes

Marlina is een vies kind. Haar moeder gaat altijd als eerste zeepjes halen bij Kruidvat. Voor Marlina, omdat het zo'n bijzonder vies kind is. Of een kind dat zeepjes spaart. Dat kan ook.

Briefje #235: Vakantiebriefje

Wat zijn essentiële boodschappen als je op vakantie gaat? Dat hangt natuurlijk af van de reis, maar deze boodschapper is voorbereid op zo ongeveer alle ongemakken die je op vakantie kunt tegenkomen. Regen? Laarzen. Gewond? Wattenschijfjes. Koud? Broek. Zon? Zonnebrand. Insecten? Muggenspul anti + jeuk. Niets meer aan doen. Komt helemaal goed met deze vakantie.

Briefje #234: XL

Goede moeder dit. Ze doet echt haar best. Dat zie je aan dit briefje, maar dat weet ik ook door de achtergrond van dit briefje. Om te beginnen: jus voor school. Dat lijkt misschien apart, maar - geloof het of niet: ik kom dat vaker tegen. Het betekent dat deze vrouw schoolgaande kinderen heeft. Ze zorgt altijd goed voor ze. Elke dag krijgen ze vers brood met jam mee naar school, chips als ze thuiskomen en rijstvla als toetje na het avondeten. Moeder brengt ze ook altijd met de fiets naar school, in de Amsterdamse achterstandswijk Slotervaart nota bene. Heel milieuverantwoord, hip en goed voor de lijn. En dat laatste is mooi meegenomen, want ze schrok wel toen bleek dat ze XL nodig had bij het kopen van een regenpak...

Briefje #233: Yathzee

Het is soms lastig inschatten hoe oud een boodschapper is en of het gaat om een man of een vrouw. Je kijkt naar het handschrift (bibberende letters wijzen vaak op een ouder iemand, bolletjes op de i betekent een meisje, etc) en analyseert de boodschappen. Leeftijd en geslacht zijn bij dit briefje echter geen enkel probleem: dit is een vrouw van over de zestig. Geen twijfel over mogelijk. Het past ook precies in het beeld van de boodschappen: appeltaartje, schouderfilelapjes, bavarois, pruimen, 1 pot kersen en beige sokken. Laatste bewijsstuk: yathzee. I rest my case.

Briefje #232: Plussen en minnen

Boodschappen doen is soms net een spelletje. Je begint in de plus. Deze boodschapper start met negen plussen. Dan is het een kwestie van keuzes maken. Wat heb je nodig? Wat wil je hebben? In dit huishouden met stip op nummer 1: Pannekoeken, met een hoofdletter P. Meteen een beetje sjoemelen, want daar heb je melk én meel voor nodig. Maar soit, kniesoor. Dan de volgende minnen: meloen, versgeperst sap, kiwi yomild, aardbeien jam van zonnatura, aardbeien, keukenrol, appels, worteltjes euroshopper. Oh oh, Euroshopper mag dan goedkoop zijn, op dit punt zijn de plussen toch echt op en de boodschappen nog niet klaar. Eindstand: zwaar in de min...

Briefje #231: Ideaalbriefje

Ook het gevoel dat je iedere keer dezelfde boodschappen doet? Dat is waarschijnlijk ook zo. Deze boodschapper heeft het onderzocht en er wat op gevonden. Door systematisch bij te houden welke produkten ze in huis haalt, heeft ze een standaardlijst samengesteld waar ze negen weken mee vooruit kan. Voortschrijdend inzicht zorgt voor verdere finetuning, heeft ze besloten. Die verfijning is hard nodig, want er staan heel wat ongebruikelijke boodschappen op, zoals kruidenstokbrood, krabsalade en carpaccio. Wie koopt dat wekelijks? Maar het komt goed. Met de kennis van nu is brie bijvoorbeeld al vervangen door boter voor brood. Zou ze tot het ideale boodschappenbriefje kunnen komen?

Briefje #230: Italiaanse droom

Oneindig Noord Holland (wat een briljante slogan weer) eindigt in Italië. Althans, dat zou deze boodschapper wel willen. Rucola, kappertjes, kaas voor op pizza, event. geraspte, Italiaanse vleeswaren. Pizza's, kale, en die dan zelf beleggen met ham en rauwe ham, gerookte kip, groene olijven, kappertjes - o nee, die had ik al. Nou ja, weet je wat: alleen mascarpone is ook wel genoeg. Poef. Weg Italiaanse droom. We blijven dit jaar gewoon in Oneindig Noord Holland. Daar zijn gelukkig ook verrassende verborgen verhalen te vinden...