Promotie: het ware verhaal

Stan van Pelt was zijn cv aan het updaten en zocht daarvoor een link naar zijn proefschrift uit 2009, dat online te vinden moest zijn in de universiteitsbibliotheek. Toen hij de titel intikte kwam hij echter niet bij zijn proefschrift, maar wel bij dit boodschappenbriefje. Hij wist niet wat hij zag.

Als analyse bij het briefje staat:

Het moet een behoorlijk saaie promotie zijn geweest, over Dynamic neural representations of human visuomotor space. Dat klinkt ook erg ingewikkeld, maar het gaat er simpelweg om 'welke coördinaten onze hersenen uitkiezen om de positie van een voorwerp ten opzichte van ons lichaam uit te drukken op de mentale kaart'. Stans oma wilde er per se bij zijn. Haar kleinzoon krijgt een belangrijke titel van de universiteit, vertelde ze trots tegen de vrouwen van de borduurclub. Maar ze kon de verdediging van zijn proefschrift niet volgen- precies zoals Stan had voorspeld. Heel onopvallend, zodat niemand het door had, krabbelde ze haar boodschappen achterop de uitnodiging. Ze zou een lekkere taart voor hem bakken. Met een pakje appelsap of diksap, mag hij kiezen. Net zoals vroeger, toen hij nog klein was. En zij nog niet incontinent.

Via Twitter zocht hij contact. “Ik vond het echt hilarisch, een bijzonder neveneffect van de boekenleggers bij mij promotie. Daar waren er veel meer van dan proefschriften, ik denk wel honderd meer dan de 250 boeken. Veel raak je er wel kwijt, maar we hebben de boekenleggers ook nog twee, drie jaar als boodschappenbriefje gebruikt. Daar zijn ze heel praktisch voor.”

Het was dan ook niet zijn oma die het briefje schreef tijdens de promotie, maar zijn vrouw Inge. “Dat was dus niet tijdens de promotie, maar veel later in 2011. Ik denk dat we een feestje hadden, met appeltaart. Koffiemelk drinken we zelf niet, dus waarschijnlijk kochten we dat voor het bezoek.”

Luiers
Ook de luiers waren niet bestemd voor een incontinente oma, maar voor hun jongste dochter, toen ongeveer een jaar oud. “Inmiddels is mijn oma overleden, maar ze was wel bij mijn promotie. Het maakte wel indruk op haar, die hele poppenkast op de universiteit.”

Na zijn promotie deed Stan vervolgonderzoek. Eerst aan de Radboud Universiteit, daarna twee jaar in Frankfurt. “Ik ben daarna teruggekomen en ben me sinds april aan het heroriënteren op werk, vandaar dat ik mijn cv aan het bijwerken was.”

Lichtknopje
Volgens Stan klopt de omschrijving van zijn promotieonderzoek in de briefjesanalyse behoorlijk goed. “Ik heb destijds onderzocht hoe hersenen onthouden waar de dingen om je heen zijn gebleven. Hoe je ’s nachts het lichtknopje in het donker kunt vinden, welke referenties je hersenen dan gebruiken. Het blijkt dat je daarvoor vooral je kijkrichting gebruikt.”

De afgelopen jaren onderzocht Stan vooral hoe hersenactiviteit samenhangt met allerlei hersenfuncties, zoals waarneming en beweging. “Ik heb gekeken naar individuele verschillen bij mensen. Bij eeneiige tweelingen zie je dezelfde hersenactiviteit bij eenzelfde plaatje, maar bij twee-eiige tweelingen is dat verschillend. Een hersenplaatje is dan net een vingerafdruk.”

Supermarktreclame
Het kunstwerk op de boekenlegger is trouwens een beeldcitaat van een muurschildering op de voorkant van zijn proefschrift. “Gemaakt door een vriend van mij, Jasper van der Graaf. Die boekenlegger is daarmee dus ook een soort supermarktreclame voor zijn werk geworden, hahaha.”

Met de boekenlegger als boodschappenbriefje lieten Stan en Inge in ieder geval een indruk achter van hun leven op dat moment in 2011. En die vind je dan zomaar zes jaar later terug, in 2017. Mooi hoe dat gaat. <3

Tekst: Tefke van Dijk | Foto's promotie: Martijn Dorenbosch