Briefje #290: Sambal bij?

Je kent het wel: die dingen waarvan je weet dat je er aan moet denken, maar die je bijna altijd vergeet. De essentiële boodschappen zijn geen probleem: crackers, demake-up doekjes, cola, 2 blikken kipragout, kaas. En natuurlijk wijn, bier en shag. Maar dan. Heb je nu alles? Gelukkig is er dan altijd wel een Chinees die zegt: 'Sambal bij?'.

Briefje #289: 99

Psychologische prijsstelling: bij 1,99 denk je aan een koopje, maar je betaalt natuurlijk gewoon 2 euro. Het is een hardnekkig denkbeeld uit de vorige eeuw waar steeds meer verkopers en consumenten langzaam op terug komen en gewoon zeggen dat je er 2 voor 6,- krijgt. Veel logischer natuurlijk. Maar goed, iets hoeft niet altijd logisch te zijn om leuk te zijn. Als je 99 luftballons vertaalt, is het klinkklare onzin. Maar dat maakt het lied niet minder leuk.

Briefje #288: Indien adel

Prachtig: indien verkrijgbaar 2 schaaltjes slakjes in knoflookboter (bij de vis diepvries). Wie schrijft er zoiets op een ongebruikte-envelopboodschappenbriefje? Dat moet haast wel iemand van adel zijn die zijn personeel er op uitstuurt om boodschappen te doen. Want edele mensen eten slakken (escargot). Het krat bier Lidl en pakje shag + vloei passen niet in dit beeld, maar bij 2 pakken aardappeltjes oranje moet ik wel weer aan het koningshuis denken. De vraag blijft: is het iemand die is gedegradeerd binnen de adellijke stand, of iemand met grootheidswaan?

Briefje #287: Intolerant

Man en vrouw zitten aan de keukentafel. Veel gaan ze vandaag niet doen. Ze moeten rondkomen van WAO en bijstand, dus veel geld hebben ze niet te besteden. Koffie drinken bij een vriendin, bingo in het buurthuis en de wekelijkse kaartavond met de mannen, meer doen ze niet. Dé activiteit van de dag is meestal een bezoekje aan de supermarkt. Zij lopend, hij in zijn scootmobiel. Als je zo weinig kunt, ben je op elkaar aangewezen. Het maakt een relatie sterk, maar onderhuidse spanningen zijn er ook vrijwel altijd. In dit geval is het de vrouw die zich geregeld erg intolerant opstelt naar haar man. E A R L  G R E Y  T H E E, F R I T E. 'Daar moet een S achter! En hier, schrijf maar met pen. Dat is beter leesbaar.' E I E R E N. 'Zucht. Dit gaat zo een eeuwigheid duren. Geef maar hier, ik doe het wel. Hè verdorie, die pen doet het niet goed. Wat heb je ermee gedaan, ouwe?'

En zo gaat het dus elke dag...

Briefje #286: Zelfanalyse

Groenten, vleeswaren/kaas, koffie, activia, blikjes, spa, choc. Goh, best een leuk briefje geworden zo. Als ik het in de supermarkt laat liggen en iemand vindt het, wat denkt die persoon er dan van? Wacht eens, was daar niet een boekje over geschreven? Zou daarin staan waar je op moet letten bij de analyse van een boodschappenbriefje? Volgens mij kost het maar een tientje. Dat kan dan wel, want ik heb € 50,=. Misschien moet ik het maar eens in huis halen. Ook een leuk sinterklaascadeautje voor moeder. De pepernoten liggen ook alweer in de winkel. Dus.

Briefje #285: Mieniemeknum

Je hebt van die mensen die onnodig moeilijk doen, overbodig en geforceerd. Daar lijdt deze boodschapper ook aan. Beleg... Belech. Veel beter, vindt hij zelf. Kiwi, hmmm... Kywie. Hij raakt op dreef. Mini Magnum: mieniemeknum. Doet 'm denken aan Ieniemienie, leuk. Zijn creatieve uitspattingen lijken misschien briljant, maar hij valt altijd een keer door de mand. Dit keer al in het begin, want waarom schrijft hij melk niet als melluk en poedersuiker als poedersuijcker? Nepperd.

Briefje #284: Kiele-kiele

Sigaretten en vis zijn dure genotsmiddelen, die je niet elke dag kunt nuttigen. Daar weten deze paupers alles van. Met hun banksaldo is het iedere keer weer spannend of ze het halen... Bij elkaar komt het nu op circa 21 euro; het zal erom hangen. Voor de vrouw is de lol van boodschappen doen er al een tijdje af. Immer op de centen moeten letten, nooit eens een impulsaankoop kunnen doen. Ze laat het graag aan haar man over. Schat, hier heb je de pincode. Er staat €27 op de rekening. Succes.

Briefje #283: Bescheiden

Bescheidenheid: klein briefje, keurig handschrift, weinigeisend. Het siert de mens. Boerenkool met 500 gr. worst, 1x aard. puree (boter), wortel/doperwten, 8 gehaktballetjes. Meer heeft een mens ook niet nodig, toch?

Briefje #282: Haar

Tja, wat kan ik hier nog over zeggen? Als je haar maar goed zit, dan maakt de rest niet meer uit...

Briefje #281: Paddo's

Rielèèèèèèèks man. Wat een relaxte boodschapper is dit. Gewoon een beetje arti door zo'n winkel sjokken. Beetje becel, beetje boter, kappertjes, kippesoep. En jaaaah: paddo's. Rielèèèèèèèks man.

Voor de betere muziek: PocaRadio (via @aldith_hunkar)

Briefje #280: Kussie Katje

Hoe het ook alweer precies begon, is hij vergeten. Maar inmiddels lijken ze al een eeuwigheid samen. Hij kan zich geen leven meer zonder haar voorstellen. Dat klinkt prachtig, maar het beklemt hem. Hij krijgt spontaan last van brandend maagzuur als zij begint te praten. Het is een beetje als Janice en Chandler in Friends, daar kom je nog niet vanaf als je naar Jemen emigreert. Zelfs alleen in de supermarkt krijgt hij de kriebels van haar. <3 Kussie Katje. Run Forrest Run!

Briefje #279: Huispak

Identiteit en imago stroken niet altijd met elkaar. Wie iemand is en wie iemand lijkt, kan heel anders zijn. Natuurlijk vervul je altijd verschillende rollen. De koningin draagt ook niet altijd sjieke jurken en belachelijke hoeden. Leuke gedachte: zou zij een koninklijk huispak hebben? Goed, terug naar dit boodschappenbriefje. Ik vermoed dat deze vrouw serieus worstelt met wie ze is en wat ze wil uitstralen. Loopt ze het liefst rond in een T-shirt met fricandellen als lievelingseten? Of trekt ze een jurkje aan en drinkt ze rode wijn? En wat moeten daar dan voor schoenen bij? Ze weet het allemaal niet meer...

Briefje #278: Home improvement

'Schat, het interesseert me niet. Er wordt in dit huis niet meer gegeten tot alle klussen zijn geklaard.' Aiai, gevalletje Help, mijn man is een klusser. De arme man kan er waarschijnlijk niets aan doen, maar hij krijgt geen boerenkool, kipfilet of koek meer tot hij de muren heeft geverfd in de kleuren antiek blauw, groen en zwart. En hij moet tuinplantjes in de voortuin zetten. Het is te hopen dat zij op zijn minst nog wel de afwas wil doen...

Briefje #277: Wasted

O jee, weer te veel gezopen. Daar word ik altijd een beetje botjes van. Misschien moet ik maar even overstappen op fris. Ah, daar is de barman. '2 cola.' Zei ik nou TWEE cola?! Dat moet ik even corrigeren: 'cola ligt graag.' Wat zeg ik toch allemaal? Ooowww, ik moet pepermunt hebben. Anders hebben ze thuis meteen door dat ik dronken ben. BRAAK. Wat ligt daar nou op de grond? Lijkt wel vla...

Totally wasted.



Briefje #276: Lief!

Ik hou van jou schatje..
Jij bent het liefste vriendinnetje
OOIT..
Als ik jou zie ga ik jou echt wel
lekker zoenen..
xxx

Tja, wat moet je daar nou nog aan toevoegen? Dat is natuurlijk hartstikke lief! Of heeft deze boodschapper iets goed te maken? Iedere zin eindigen met twee punten toont enige twijfel in de woorden.. Hmm. Ik vrees dat we het nooit zullen weten.

Briefje #275: Cavia's

Cavia's. Dat woord fascineert inzender Hilde van den Bosch bij dit briefje. Gaat het hier om de hamsters van de AH? De boodschapper bedoelt toch niet die kleine beestjes? Hilde krijgt meteen een beeld voor ogen van het avondeten: krieltjes met spinazie en cavia! (heerlijk met champignons). Haar collega vreest het ergste: dienen die cavia's als voer in het terrarium?!

Persoonlijk denk ik dat de boodschapper vooral kort van stof is en te lui om 'voer voor cavia's' voluit te schrijven. Maar het is mooi om te zien wat een woord kan doen met de fantasie van mensen. En dat zegt dan weer van alles over Hilde en haar collega.

Briefje #274: Komkom

Je kent ze vast: zo'n moeder die altijd alles probeert te relativeren. Nu je zelf wat ouder bent, heb je ermee leren leven dat ze dat doet - zo is ze nu eenmaal, maar tjeesis wat was dat vervelend als tiener! Als je kampte met een serieus probleem van gigantische omvang (puist op je neus op de avond dat je voor het eerst met dat leuke meisje uitging), kwam zij aan met 'Komkom, zo erg kan het niet zijn. Mensen moeten je leuk vinden om wie je bent, niet hoe je eruitziet.' Nú kun je het wel waarderen wat ze zei, het is ook waar. MAAR NIET ALS JE PUBER BENT! Dan heb je echt ISSUES VAN WERELDFORMAAT en snap je niet dat anderen dat niet zien! De arme vrouw heeft zo vaak geprobeerd jouw problemen terug te brengen naar realistische afmetingen dat 'komkom' een stopwoordje is geworden. En dus denk jij nu iedere keer weer aan je puberteit als je haar spreekt. Moeder-kindrelaties zijn altijd gecompliceerd.

Briefje #273: 1560

Natuurlijk, er zijn mensen met een gat in hun hand. Die moet je kort houden. Mogelijk is dit ook een gevalletje 'geef je één vinger, neemt je hele hand', want deze boodschapper krijgt heel expliciete instructies, tot op de cent nauwkeurig: 1 koffiemelk 60, bier 600, moesel 600. Bij sommige boodschappen komt het minder nauw: broodjes 2 =, chips 1 =. Onder de streep € 1560. 'Alsjeblieft. Meer krijg je niet mee.' Wat heeft deze persoon gedaan om zo'n strenge behandeling te krijgen?!

Briefje #272: Handje

Briefje. Op Atlanta-papier. Oké, tot dusver weinig bijzonders. Vissticks. Uhuh. Heeee! Handje groenten. Ach, dat is lief! Wie koopt er tegenwoordig nog een 'handje groenten'. Dat is met al die online recepten tegenwoordig toch eerder 275 gram brocolli en 125 gram sperziebonen. Handje groenten, mooi. Prachtig ook dat iemand dat gewoon durft op te schrijven. Het is een statement! "Ik ga niet mee in de wereld van recepten die je precies voorschrijven hoeveel je van iets moet kopen." Ik kan dat wel waarderen. Maar... wacht even... Minneolais? Waarom nou kiezen voor die kruising tussen grapefruit en mandarijn? Waarom die ingewikkeld-doenerij? Jammer, ik had je hoger ingeschat boodschapper...

Briefje #271: U

Kinderboodschappenbriefjes zijn toch wel de mooiste omdat ze zo puur zijn. Die onbevangenheid raken we kwijt naarmate we ouder worden. Al zou ik het nog zo graag willen, bolletjes met vlokken schrijven als boluhtjus met vlokuh: ik kan niet. IJsjes Kornetoos noemen: het komt niet in me op. En die oprechte verwondering over alledaagse dingen, daar ben ik best jaloers op. Dat kind van zes zegt dan U tegen mij! Volledig onterecht...

Briefje #270: Babette van Veen

Voor haar column in Libelle 37 analyseerde actrice en zangeres Babette van Veen haar eigen boodschappenbriefje en vergeleek haar bevindingen met de analyse hieronder.

Losse pols

Ik denk hier aan een vrouwelijke boodschapper vanwege de golvende zachtheid van het handschrift, ik zie geen scherpe randjes. Wat verder opvalt, is de kleurkeuze van de inkt: oranje. Dat zegt psychologisch nogal wat. Haar Sturm-und-Drangperiode is voorbij. Deze vrouw wordt geduldiger en bedachtzaam, neemt de tijd voordat ze in actie komt. Volgens de kleurenpsychologie zijn oranje mensen op zichzelf gericht en willen vooral genieten van al het goede dat de aarde te bieden heeft. Ook zijn ze op zoek naar esthetiek en comfort, op het materialistische af. Hoewel deze boodschapper rustiger is geworden, zie ik ook dat we hier te maken hebben met een drukke dame. Haar vlotte pen verlaat geen moment het papier. Rustmomenten heeft zij niet nodig. In een vloeiende beweging gaat zij van een zondags ontbijtje met haar lief naar een kinderfeestje met bekertjes sap en snoep. Zelf drinkt ze koffie met melk (nee, geen suiker want ze wil afvallen) en eet een broodje voor de energie om vervolgens in de tuin met vrienden te genieten van een glaasje rosé. Dan poetst ze haar tanden en werkt haar make-up bij voor het avondprogramma. Als ze laat thuis komt geeft ze toe aan een gezonde midnight snack: brood.

Briefje #269: Creatief met ruimte

Als je klein behuisd bent, moet je creatief omgaan met ruimte. Deze vrouw lukt het steeds beter, maar ze moet zich er wel altijd bewust van zijn. Ze eet nu eenmaal graag gezond met veel groente. Maar ja, die nemen veel ruimte in, zeker (de B van) Brocoli en Bloemkool en (W van) Wokgroenten. Iedere keer begint ze met grootse gedachten en iedere keer loopt ze er tegen aan dat de ruimte beperkt is. Dan propt ze hier en daar een beetje en benut ieder hoekje (van het papier). Creatief met ruimte is een kunst.

Briefje #268: Theatersport

Vrouw: 'Schat, wat zie je bleek! En je zweet zo. Wacht, ik pak even een keukenrol. We moesten maar weer eens op vakantie gaan. Waar zou je heen willen?' Man: 'Lieverd, je weet toch: ich bin ein Berliner(worst). Wat mij betreft wordt het Duitsland.' Vrouw: 'Alweer? Daar zijn we nu al veertien keer geweest. Kunnen we niet eens naar België? Het schijnt dat ze daar overheerlijke gebraden gehakt hebben. Rookvlees. En beenham natuurlijk.' Man: 'Nee, vrouw. Hou nu op met zeuren. Zit je weer in die tijd van de maand, qua vloei en tomatenpuree? Ik wil gewoon naar Swarzwald(er Schinken). Punt uit.' Vrouw: 'En stokbrood? Vind je dat lekker?'

Ik zeg: gewoon lekker thuis blijven met 2 suikerklontjes als zoethoudertjes.

Briefje #267: Mrs. Blue

How can we hang on to a dream? Iedereen heeft zo z'n eigen liedjes voor een goede portie melancholiek. Deze boodschapper weet eindelijk de naam van artiest en nummer van haar jeugdliedje: René Klijn met Mr. Blue. Hoort ze die op de radio, dan komen de tranen. Gegarandeerd. Zeker nu haar oogappeltje net naar groep 3 is gegaan. Ze weet hoe belangrijk het is om dat soort dingen vast te leggen voor later, ze heeft genoeg ellende meegemaakt. Ze maakt foto's en bewaart ieder werkje dat haar lieveling maakt. Ze maakt goed wat zij heeft gemist. Mrs. Blue.

Briefje #266: Douchemuts

Hmmm. Drie woorden vallen direct op: wegwerpwashandjes, zwarte was en douchemuts. Een hilarisch beeld dringt zich op aan mijn fantasie: een vrouw die met wegwerpwashandjes aan en een douchemuts op de zwarte was doet. Nee, dat is niet realistisch. Alhoewel. Het is wel een vrouw die twijfelt tussen suiker en zoetjes. Het zou zomaar kunnen...

Briefje #265: Waddenjutter

Tjeesis, wat verlangt hij terug naar de wadden. Drie weken lang had hij zich teruggetrokken in een afgelegen strandhuisje, langer mocht de sabbatical niet duren van zijn vrouw. Dag in dag uit had hij niets anders gedaan dan boterhammen smeren, laarzen aantrekken en als een echte strandjutter kijken hoe de zee er die dag bij lag. Urenlang turen naar de zeemeeuwen, wandelen en sloophout verzamelen. Weer of geen weer. Zijn baard had hij laten staan. Hij voelde zich eindelijk weer een echte man. Tot het moment dat hij thuis kwam. Zijn baard moest weg en onmiddellijk kromp hij terug tot het gefrustreerde burgermannetje. Onbegrepen door zijn vrouw, die glimlachend juttersbrood en waddenwit voor hem koopt. Alsof dat ook maar enigszins in de buurt komt van wat hij werkelijk wil.

Briefje #264: 90E

Ja ja, dat weet iedereen, dat je enorme memmen krijgt als je zwanger bent. Net zoals je enorme trek krijgt in rosbief. Dat heeft deze zwangere boodschapper nu ook ervaren. Normaal heeft ze een kleine 80B, nu zit ze al gauw op 90E. Dat vindt je ze wel gaaf hoor, om voor even zulke enorme tieten te hebben! Maar ja, jammer van die dikke buik eronder. Dat uitgedijde achterwerk en die onderkin. En dan straks ook nog een uiterst oncharmante voedings BH aan. Zucht. Was ze maar weer vast ontzwangerd...

Briefje #263: Sojastemming

Weer kaassaus. Weer wortels. NEE! Ik ben het zat. Ik doe het niet meer. Ik ga gewoon 36x soja bestellen. [...] Roosvicee. Cornedbeef. Afwasmiddel. JA! En bananenschuim. Zo lekker. Hoe dat zo zachtjes smelt in je mond. En dan die heerlijke nasmaak van banaan. Mmmmmh. [...] ZO! Nu naar de winkel.

Niet goed voor je, het voedsel op dit briefje. Krijg je ernstige stemmingswisselingen van.

Briefje #262: Happy family

Donderdagmiddag. 'Kinderen, we moeten zo even boodschappen doen voor morgen!' 'Oké, mam!', roept de oudste naar beneden. 'Mag ik de boodschappen opschrijven?', vraagt de jongste. Het mag. 'Even denken. Begin maar met spinazie jongen.' Spienaasie. Check. 'Ah, mam. Het is morgen vrijdag. Weekend! Mogen we wat lekkers?' 'Eerst de gewone boodschappen opschrijven, zegt moeder streng. Wat schrijf je nou op? Diwpenoti? Haha. Och, je bent me er ook een ook. Nou, weet je wat? Dan maak ik morgen lekker panenkoeken en povertjes. Goed?' 'Jaaaaaaaaah!'

Briefje #261: A

Van 1 Activia tot 1 Antikal. Verder is dit stel echt gelukkig, hoor. In de dagelijkse omgang hebben ze echter maniertjes gevonden die voor de buitenwereld misschien wat vreemd lijken. In het begin probeerden ze het wel: schrijf jij wat op, schrijf ik wat op. In het begin slaap je ook prima samen in een eenpersoonsbed: je schuift allebei wat op. Maar ja, de jaren... Samen een briefje maken lukt nu niet meer. Zij schrijft de boodschappen op de ene kant, hij gebruikt de andere kant. Maar ze eindigen allebei met de A. En het is goed.