Gastanalyse van Johan Koning
Het kan altijd korter. Met mijn eigen beroerde handschrift
is het maar goed dat mijn vrouw de boodschappenbriefjes verzorgt. Ikzelf haal
de buit meestal binnen, en soms is het even gokken wat vrouwlief bedoelt. Met
name als ze haar eigen afkortingen gebruikt.
Inmiddels weet ik wat bh-worst is, maar ik keek de eerste
keer toch wat vreemd op. De schrijver van dit boodschappenbriefje – dat ik vond
toen ik weer eens de weekboodschappen ophaalde – kort ook graag af. Maar dan
wel op zo'n manier dat het voor iedereen duidelijk is. Boterhamw, dat kan
alleen maar 'onze' bh-wost zijn, immers? Suikerkl, k melk en inlegkr spreken
ook voor zich. Deze schrijver wil duidelijk zijn, maar ook niet te veel inkt
verspillen.
Naast de drie soorten r's die ik op dit lijstje tegenkom –
niet echt een standvastig handschrift bij deze schrijver –, valt ook meteen op
dat het laatste woord in hoofdletters staat. En dan ook nog eens de verkeerde
letters, want het drankje schrijf je anders. Of zou hij dan wel zij met een
taxi naar de supermarkt gaan en zichzelf eraan willen herinneren dat de
terugreis nog wel geboekt moet worden?
