Briefje #265: Waddenjutter

Tjeesis, wat verlangt hij terug naar de wadden. Drie weken lang had hij zich teruggetrokken in een afgelegen strandhuisje, langer mocht de sabbatical niet duren van zijn vrouw. Dag in dag uit had hij niets anders gedaan dan boterhammen smeren, laarzen aantrekken en als een echte strandjutter kijken hoe de zee er die dag bij lag. Urenlang turen naar de zeemeeuwen, wandelen en sloophout verzamelen. Weer of geen weer. Zijn baard had hij laten staan. Hij voelde zich eindelijk weer een echte man. Tot het moment dat hij thuis kwam. Zijn baard moest weg en onmiddellijk kromp hij terug tot het gefrustreerde burgermannetje. Onbegrepen door zijn vrouw, die glimlachend juttersbrood en waddenwit voor hem koopt. Alsof dat ook maar enigszins in de buurt komt van wat hij werkelijk wil.