De schrijvers van dit briefje kennen elkaar niet. De bovenste helft is van een ouder echtpaar, vaste klant bij de buurtsuper en de lokale gehaktdiscounter Willy Dokter. Onmiskenbaar liefhebbers van eenvoudig magnetronvlees dat zich ook zonder tanden voldoende laat kauwen. En natuurlijk een lekkere bounty voor Kevin. Die komt morgen het gras maaien.
Met een grove vouw distantieert de caissière, die het tabakrekje boven de kassa's bijvult, zich van het eerste auteur. Wat medium ligt big box precies voor verpakking is weet ik niet zeker, maar geef haar eens ongelijk dat ze mallborro schrijft. Wat een onmogelijke merknaam is Marlboro. Je hoeft geen kettingroker te zijn om een vreemd gevoel in je keel te krijgen als je Mawrlbowrooh uitspreekt. Mallborro dus. ‘Ik ben even naar achteren Ricardo! Tot zo!’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten