Moeders boel

Briefjesverhaal

Onderwerp van de mail: 'Een van de laatste boodschappenbriefjes van mijn moeder. Tegelijk het recept van de boel, zoals ze die de laatste zelfstandige jaren maakte. Vriendelijke groeten, Irene Eggink'

In de bijlage een foto van een kwetsbaar oud en ontvouwen briefje met daarop een achttal boodschappen:

Daar moet ik dus wat mee.

Nu krijg ik vaker briefjes opgestuurd van mensen die inmiddels zijn overleden, met als verhaal dat het kleinood het laatste boodschappenbriefje van hem of haar was. Ik moet dan altijd even slikken. Wat moet ik met zo'n briefje? Ik kende de hele persoon niet!

Het mooie is dat ik mensen hierdoor alsnog leer kennen, inclusief degene die me het briefje heeft gestuurd.

Ik besluit Irene te mailen om meer te weten te komen over het briefje en haar moeder.

Ze schrijft ter verduidelijk terug:

'Met boel bedoel ik bowl. Mijn moeder maakte altijd hele lekkere, haar moeder (mijn oma) ook. Voor die bowl zetten we onze aanzienlijke behoefte aan alcohol opzij. Mijn moeder en oma maakten die bowl ook met kerst. Bij oma als we allemaal langskwamen, en met oud en nieuw bij mijn ouders, toen mijn oma er niet meer was. In de tijd van mijn oma moest je nog erg uitkijken met kersenpitten; als je erop beet, kon je dat een kies kosten, als je ze doorslikte kreeg je een kersenboom in je buik en uitspugen moest achter je hand op een schoteltje (gadver).

Op het lijstje staat ook gebak. Ze moet dus jarig zijn geweest. Mijn vader moet er toen al niet meer geweest zijn. Mijn moeder heeft lang gedementeerd. Ze heeft ook te lang thuis gewoond. Voor haar fijn, maar voor ons een alarmerende aaneenschakeling van grote en kleine incidenten. Dit moet haar laatste echte zelfstandige lijstje zijn geweest voor haar verjaardagsinkopen. Ik zag hem liggen en wist toen dat er geen nieuwe (zelfstandige) verjaardag meer zou komen en heb hem achterovergedrukt. Hij zit al jaren in mijn portemonnee. Misschien gebruik ik hem nog eens, als ik het ook niet meer weet. Mijn moeder is vorig jaar overleden.'

Truus Eggink-Jorritsma, zo heette de moeder van Irene, was er gek op om een beetje bekend te worden, vult ze tot slot aan.

Ik gun Truus graag deze 15 minutes of fame, ook al is ze er al een tijdje niet meer. Haar boel is immers wereldberoemd. In ieder geval binnen de familie.