Briefje #112: Slager Piet

De man (ik noem hem voor het gemak Nico, want ik vind het echt een Nico) en slager Piet gaan ver terug. Ze kennen elkaar al sinds de basisschool. Nico's vader had geld en Nico kon studeren. Hij leerde Frans en heeft daar nu nog profijt van: pave au poivre vert. Hij zag verre landen en smult nu nog van 1 bakje boemboe voor nasi goreng, 100 g. Piet kreeg die kansen niet. Zijn vader was slager en hij werd slager. Niet dat je Piet daar ooit over hoort mopperen hoor. Toch heeft Nico het gevoel dat hij iets verschuldigd is aan Piet. Dat hij contact met hem moet houden, hoezeer hun levens ook uiteenlopen. En dus gaat hij iedere zaterdag naar de slagerij, maakt een beleefheidspraatje en koopt de aanbieding van de week. Die dan nog behoorlijk aan de prijs is (2,99, nou nou). Maar dat heeft Nico er graag voor over. Het is toch een vriendschap voor het leven.